"Bogurodzica" i "Lament Świętokrzyski" to dwa utwory średniowieczne, przedstawiają one wizerunki Matki Bożej. Można je zestawić na zasadzie kontrastu. "Bogurodzica" to utwór przedstawiający Marię jako kobietę
silną, mającą ogromną siłe i moc. Jest pośredniczką między Bogiem a ludźmi, wyprasza dla nich laski. Utwór wywyższa ją, jako tą wybraną, jedyną, przedwstawia jako wywyższoną, wiecej w niej cech boskich
niż ludzkich. Z kolei "Lament świetokrzyski" przedstawia ludzki wizerunek Matki Boskiej. Ukazuje jej cierpienie, gorycz i żal, szuka pomocy u otoaczających ją ludzi. jest bezsilna wobec cierpienia Chrystusa.
Przedstawia się ją jako zwykłego, szarego zjadacza chleba, który również ma swoje wzloty i upadki, są w jej życiu momenty szczęśliwe, jak i te, które przynoszą wiele cierpień. Patrząc na te dwa utwory widzimy jak
skrajne wizerunki Marii przedstawiają. Z jednej strony to istota boska, bez skazy, zajmuje wysoką pozycję, na styczność z samym Bogiem. Z drugiej strony to zwykła kobieta, matka. Patrzy na śmierć swojego jedynego
syna, przeżywa swój osobisty dramat, jest bezradna wobec sytuacji mającej miejsce, niesie to za sobą prośbę pomocy. Widzimy, że wizerunki te nie są identyczne, róznice te dają nam do zrozumienia, że Maria była
różnie spostrzegana w Średniowieczu, z jednej strony wszechmocna pośredniczka, z drugiej cierpiąca kobieta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz